Prospero año nuevo ...

Hallo beste kijkbuisvriendjes.

Op deze laatste dag van de eerste maand van het nieuwe jaar – kunnen jullie nog volgen? – hou ik er me aan jullie alsnog het beste te wensen voor de 11 resterende maanden. Gezien ik niet echt iemand ben van verlanglijstjes en goede voornemens, die ik trouwens meestal na twee dagen alweer snel vergeten ben, wens ik mezelf maar 2 dingen:

Een mooie einduitslag op de marathon van Luxemburg op 3 mei en een top 3 ranking bij Euromillions … Niet noodzakelijk in chronologische volgorde. ;-)

Mexico is ondertussen al lang voltooid verleden tijd. De zwemschorts, slippers en strandhanddoeken werden tot nader order verbannen naar de onderste regionen van de kleerkast, terwijl de loopschoenen, muts en wintertenue opnieuw een vast plaatsje kregen aangeboden.

’t Was geen sinecure … van een Corona in de hand bij 35 graden op het strand naar de Chrono en bij regen en wind op de Finse piste kilometertjes afmalen om de conditie,die letterlijk en figuurlijk was gesmolten als sneeuw onder de Mexicaanse zon, weer op te bouwen.

Maar, ‘k heb het overleefd en deze maand toch al een kleine 143 kilometers bij elkaar gesprokkeld. Met vanavond nog een pittige intervaltraining op het menu zal de kaap van de 150 deze maand ruimschoots overschreden worden.

Voilà … bij deze is de stap naar een sportief blogjaar opnieuw gezet en zal ik proberen jullie de volgende weken op (meer) regelmatige wijze op de hoogte te houden van mijn (niet altijd even) sportieve escapades.

p.

N.I.K.S.

Help! Au secours! Hilfe! Ayúdame! Ik MAG niet meer lopen!!!

Des te meer trainingsschema’s er bestaan voor het lopen van één of andere afstand binnen een bepaalde tijdsspanne, des te minder schema’s er circuleren waarin staat wat te doen erna.

Enig ‘gegoogle’ bracht me op het volgende resultaat, dat unaniem wordt verkondigd door het merendeel van de virtuele looptrainers:

Doe niets … of op z’n minst zo weinig mogelijk!
Tja … daar zal m’n baas me graag mee horen af komen.

Nee, alle gekheid op een stokje! Uit recent wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat het lichaam zich na een zware inspanning het best herstelt door een periode van algemene inactiviteit. Niks rustig uitlopen de volgende dagen, niks alternatieve sportbeoefening. Zelfs het effect van na-strectchen, wat in mijn ‘voetbalperiode’ heiliger was dan de paus, wordt herleid tot nul, zero, … niks!

Soit, hier zit ik dan maar wat te … euhm … niksen..

Nog een geluk dat ik volgende week mijn vliegtuigticket naar Mexico City kan gaan ophalen en zonder me te overdoen de rugzak kan beginnen pakken. 3 weekjes ‘dolce far niente’ … maar dan in ’t Spaans!

Le mantengo informado!

Door de wind ...

Gisteren voor de tweede keer in exact één maand tijd van de halve-marathon afstand geproefd. Iets meer dan 300 lopers hadden regen en wind getrotseerd om deel te nemen aan de halve marathon Deinze – Aalter (Bellem). Het begon dus allemaal aan de atletiekpiste van Deinze met een rondje van 400 meter. Daarna ongeveer 15 kilometer naast het Schipdonkkanaal om uiteindelijk na een dikke 5 kilometer langs het kanaal Gent – Brugge volop tegen de wind in te finishen in Bellem.

De avond ervoor, of zeg maar gerust nacht, tot 01h30 gewerkt in het restaurant van ‘Den Okapi’ en dus uiteindelijk pas om 02H30 in bed beland voor nog een paar uurtjes rust. Dit gegeven, in combinatie met een sterke noordwestenwind die er voor zorgde dat we het gehele parcours tegen de wind in moesten beuken, deed me al snel beseffen dat ik al heel tevreden mocht zijn als ik mijn eindtijd van 1H47 in Brussel kon evenaren.

Het eerste uur liep zeer behoorlijk. Het feit dat ik, samen met een Honda-collega als tempoma(k)ker, in een grote groep met een paar uit de kluiten gewassen lopers, mijn 175 cm een beetje uit de wind kon laten zetten, zorgde er voor dat de eerste helft van het traject in nog geen 50 minuten achter ons lag.

Een strak tempo dus, dat er voor zorgde dat ik na een uur rond kilometerpaal 13 genoodzaakt was de pijp aan (Sint) Maarten te geven en af te haken om een tweetal kilometertjes te recupereren. Alleen, doodop, en zonder bescherming tegen de niet aflatende wind haalde ik nog amper een snelheid van 11 km/uur

Bij de afslag naar het kanaal Gent - Brugge, die de laatste 6 kilometer inluidde, zag ik echter dat mijn collega een vijfhonderdtal meter voor me uit liep, samen met nog een aantal overblijvers van het groepje dat mij het eerste uur op sleeptouw had genomen.

In de hoop opnieuw aansluiting te kunnen maken en beschutting te vinden tegen de wind, perste ik nog een klein half uur alles wat ik had uit mijn lichaam.

Het is enorm frustrerend om te moeten ondervinden hoe moeilijk het is al lopen een ogenschijnlijk kleine kloof van 500 meter te overbruggen, want hoe hard ik ook mijn best deed, in de 6 kilometer die me nog restte, lukte het me niet om aansluiting te maken. Wel nog een aantal dappere zielen ingehaald die, alleen en met de neus in de wind, hun snelheid niet konden aanhouden, en uiteindelijk op 16 seconden van mijn collega gefinisht in een tijd van 1 uur 44 minuten en 32 seconden. Meer dan 2 minuten onder de tijd die ik in Brussel klokte.

VENI VIDI VICI

Kort verslag van de Brussels half marathon in uitgesteld relais. Je m'excuse ...

Mission accomplished!

Aangekomen om 09H45. Borstnummer reeds de dag op voorhand opgehaald. Reeds volledig uitgedost in een nieuwe outfit. Geen stress. Nog niet …

Gezien hoe niet enkel de lopers maar ook massaal veel toeschouwers aan de kant genoten van het spektakel. Van de djembé spelers die op de hoeken van de straten de lopers via hun ritmisch klankspel een hart onder de riem staken.

Overwonnen op de angst de eindstreep niet al lopend te halen. Integendeel. Vlot binnengelopen in 1 uur en 47 minuten. Dat schept alleszins mooie verwachtingen en vandaar de volgende uitdaging:

ING Luxemburg Nachtmarathon de dato 3 mei 2008.

(MAMA) MIA

Hartslagmeters uiteindelijk aangeleverd met één week vertraging. Exact 24 uur te laat. 86 dollar shipping costs voor wat Fedex een International EXPRESS Delivery durft te noemen.

What's in a name?

Het zijn de Amerikanen die tijdens de oorlog in Vietnam voor het eerst zijn komen aandraven met de term MISSING IN ACTION, dus voor deze situatie zullen ze ook wel een uitleg hebben,veronderstel ik.

Maar allez, ik zie er uiteindelijk nog het grappige van in. Wat niet gezegd kan worden van bepaalde personen die hier op mijn blog een ware virtuele discussie zijn aangegaan. Agressie op het internet? 't Is een nieuw gegeven voor mij ...

Verslag over de ING Brussels 1/2 marathon volgt later, maar één ding kan ik nu al zeggen:

Het was letterlijk en figuurlijk ADEMBENEMEND!

Just too late?

In minder dan 60 uur van New York naar Brussel. Voor de statistici onder ons:
Da’s dus aan een gemiddelde van meer dan 100 km per uur hé!

En wat blijkt?

Nu ligt mijn pakje ergens in Melsbroek te wachten op uitlevering, maar om één of andere duistere reden weet niemand wanneer dat zal gebeuren. Zelfs na herhaaldelijke beloftes van Fedex om me binnen het uur terug te bellen weet ik nog altijd van niks.

In de veronderstelling dat het morgen zal worden uitgeleverd zal het meer dan 72 uur nodig gehad hebben om de laatste 40 km te overbruggen. Da’s dus gemiddeld 0.5 km per uur. Ik denk dat zelfs een schildpad zich sneller verplaatst.

België als logistieke draaischijf van Europa?! Heb er momenteel een totaal andere mening over ...