Al dikwijls gestorven VAN Hoegaarden, maar nu ook voor de eerste maal gestorven IN Hoegaarden.
Oorzaak: de 17de Hollewegenjogging te Hoegaarden
Oorzaak: de 17de Hollewegenjogging te Hoegaarden
Achtergrondinformatie:
Toen ik op StuBru vernam dat de burgervader van Hoegaarden had besloten om in alle cafés de ‘Wittekes’ te tappen aan de pré-historische prijs van 50 cent, ofte 20 oude Belgische franskes, om zo de terugkeer van ‘de Witte van Hoegaarden’ te vieren, besloot ik van de gelegenheid gebruik te maken om het nuttige aan het aangename te koppelen. Het nuttige, een 8 km duurloop op wedstrijdtempo rond de brouwerij van Hoegaarden en het aangename, een paar verkwikkende ‘bokalen’ van dit heerlijke gerstenat als beloning achteraf. Met een tijd van 38 minuten en 23 seconden op een zeer heuvelachtig parcours - een 62ste plaats uit 235 deelnemers - liep ik een alles behalve slechte wedstrijd. Zeker gezien het feit dat ik als maagd aan de startlijn verscheen. ’t Is te zeggen, buiten de Corida in Aalst in 2006 was dit mijn eerste officiële wedstrijd.
Ook veel bijgeleerd trouwens …
Zo is het goed om een tweetal uurtjes voor de start koolhydraten op te nemen door een groot bord spaghetti te verorberen, maar de hoeveelheid spaghettisaus hierbij beperken tot het minimum is wel een must. Dat hebben mijn maag en slokdarm me duidelijk laten weten tijdens de wedstrijd. Ook drinken voor de wedstrijd wordt ten zeerste aangeraden, maar een bidon Isostar én een fles Aquarius van 500ml is blijkbaar wel een beetje van het goede teveel. Dat heb ik samen met die restanten spaghettisaus trouwens ‘aan den lijve’ ondervonden. Heb me trouwens in het ‘Klein College’ tijdens de les fysica ooit ééns laten wijs maken dat volgens Archimedes de zwaarste vloeistof altijd onderaan blijft ‘hangen’, maar daar heb ik tijdens die 8 kilometer weinig tot niets van ondervonden. Denk niet dat het een loper was, die Archimedes …
Na de wedstrijd op een terrasje dan maar meteen de theorie van de communicerende vaten getoetst. Onder het moto ‘alles voor de wetenschap’, kwam ik proefondervindelijk tot de constatering dat het niveau van de communicatie en de inhoud van het desbetreffende vat zich recht evenredig gedragen.
Wie zondag mijn ‘optreden’ in De Zevende Dag heeft gezien zal dit duidelijk kunnen beamen.
Slainté!
Toen ik op StuBru vernam dat de burgervader van Hoegaarden had besloten om in alle cafés de ‘Wittekes’ te tappen aan de pré-historische prijs van 50 cent, ofte 20 oude Belgische franskes, om zo de terugkeer van ‘de Witte van Hoegaarden’ te vieren, besloot ik van de gelegenheid gebruik te maken om het nuttige aan het aangename te koppelen. Het nuttige, een 8 km duurloop op wedstrijdtempo rond de brouwerij van Hoegaarden en het aangename, een paar verkwikkende ‘bokalen’ van dit heerlijke gerstenat als beloning achteraf. Met een tijd van 38 minuten en 23 seconden op een zeer heuvelachtig parcours - een 62ste plaats uit 235 deelnemers - liep ik een alles behalve slechte wedstrijd. Zeker gezien het feit dat ik als maagd aan de startlijn verscheen. ’t Is te zeggen, buiten de Corida in Aalst in 2006 was dit mijn eerste officiële wedstrijd.
Ook veel bijgeleerd trouwens …
Zo is het goed om een tweetal uurtjes voor de start koolhydraten op te nemen door een groot bord spaghetti te verorberen, maar de hoeveelheid spaghettisaus hierbij beperken tot het minimum is wel een must. Dat hebben mijn maag en slokdarm me duidelijk laten weten tijdens de wedstrijd. Ook drinken voor de wedstrijd wordt ten zeerste aangeraden, maar een bidon Isostar én een fles Aquarius van 500ml is blijkbaar wel een beetje van het goede teveel. Dat heb ik samen met die restanten spaghettisaus trouwens ‘aan den lijve’ ondervonden. Heb me trouwens in het ‘Klein College’ tijdens de les fysica ooit ééns laten wijs maken dat volgens Archimedes de zwaarste vloeistof altijd onderaan blijft ‘hangen’, maar daar heb ik tijdens die 8 kilometer weinig tot niets van ondervonden. Denk niet dat het een loper was, die Archimedes …
Na de wedstrijd op een terrasje dan maar meteen de theorie van de communicerende vaten getoetst. Onder het moto ‘alles voor de wetenschap’, kwam ik proefondervindelijk tot de constatering dat het niveau van de communicatie en de inhoud van het desbetreffende vat zich recht evenredig gedragen.
Wie zondag mijn ‘optreden’ in De Zevende Dag heeft gezien zal dit duidelijk kunnen beamen.
Slainté!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten